عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند موجب نیاز به انجام عمل جراحی چشم گردد؛ از تغییرات زیبایی گرفته تا فرآیندهای بهبود دید. هر روش درمانی مزایا، خطرات و آثار خاص خود را دارد. پیشرفت های پزشکی امروز تقریباً برای هر مشکلی راه حلی پیش روی افراد قرار می دهد.
جراحی اصلاح کننده چشم به وسیله لیزر تا کنون متداول ترین جراحی چشم در عصر اخیر بوده است. تقریباً روزانه در سرتاسر دنیا 2000 نفر تحت این نوع عمل جراحی چشم قرار می گیرند. دو روش از این نوع جراحی لیزر که متداول ترین انواع آن هستند، لازیک (Laser-Assisted In Situ Keratomileusis)وPRK(protectivekeratectomy) می باشند.
جراحی لیزر چشم می تواند نزدیک بینی، دوربینی، و آستیگماتیسم را اصلاح نموده و از این طریق نیاز فرد را به استفاده از لنز یا عینک مرتفع نماید.
متداول ترین روش در جراحی لازیک این است که با استفاده از لیزر بسیار دقیقی بافت قرنیه برداشته شده و به منظور تغییر سطح تمرکز قرنیه، قرنیه تغییر شکل داده می شود.
PRK در مورد افرادی ترجیح داده میشود که قرنیه نازکی دارند و ایجاد برش یا دستکاری قرنیه در مورد آنها دشوار است.
هر دوی این نوع جراحی ها چیزی حدود 15 دقیقه برای هر چشم به طول می انجامد.
آب مروارید که معمولاً هر دو چشم بیمار را مبتلا می نماید، تقریباً در نیمی از افراد بالای شصت سال دیده می شود. جراحی آب مروارید بسیار مطمئن و فرآیندی موفقیت بخش است. تا به امروز فقط در ایالات متحده بیش از 1.5 میلیون مورد عمل جراحی آب مروارید انجام شده است. این نوع جراحی معمولاً در مورد افرادی که دید خود را تا حدی از دست می دهند که موجب می شود داشتن زندگی عادی برایشان دشوار گردد، توصیه می شود. اما معمولاً در مورد افرادی که مشکلات بصری دیگری نیز دارند توصیه نمی شود. جراحی آب مروارید با حداقل بی هوشی و یا بی حسی انجام می پذیرد و معمولاً کمتر از 30 دقیقه به طول می انجامد. در حین این عمل، یک عدسی مصنوعی به جای لنز طبیعی فرد قرار داده می شود تا دید وی به او بازگردانده شود. در مورد جراحی آب مروارید سه فرآیند متفاوت وجود دارد:
آب سیاه عارضه ای است که موجب می شود فشار داخل چشم افزایش یابد و با گذشت زمان دید فرد مبتلا کم شود. متأسفانه جراحی آب سیاه نمی تواند این از دست رفتن دید را اصلاح نماید. با این وجود، می تواند فشار داخل چشم را کاهش دهد. در صورت نیاز ممکن است جراحی آب سیاه چندین بار و با ریسک پایینی تکرار گردد.
جراحی آب سیاه دو نوع معمول دارد: جراحی از طریق لیزر و جراحی به روش سنتی.
جراحی لیزر. در این نوع جراحی با استفاده از یک لیزر روزنه ظریفی در سیستم مجاری اشکی چشم (drainage system) ایجاد می گردد تا به خروج مایعات چشمی از آن کمک شود. زمانی که جراحی چشم از طریق لیزر نتواند به بهبود این وضعیت کمک نماید، یا اینکه مشکل مجدداً ایجاد شود، جراح می تواند از روش سنتی استفاده کند.
جراحی سنتی. در این روش کانال جدیدی در چشم بیمار ایجاد می شود تا مایع درون چشمی که موجب افزایش فشار آن گشته از چشم خارج شود.
این نوع جراحی هم می تواند به منظور ایجاد زیبایی و هم به دلایل عملکردی انجام شود. ترمیم پلک معمولاً برای درمان افتادگی پلک انجام می شود. این جراحی به جراحی بسیار متداولی تبدیل شده چون افتادگی پلک موجب می شود سن فرد بیشتر به نظر آید، دید را مختل کند و یا موجب ایجاد ناهماهنگی دید میان دو چشم شود.
این نوع جراحی در قالب بلفاروپلاستی (افتادگی پلک ناشی از کهولت سن) وانواع دیگر جراحی بسته به شدت عارضه انجام می گردد.
این نوع جراحی در مورد وضعیت هایی هم چون آنوفتالمی، انوکلئاسیون و تخلیه چشم انجام می گیرد. این انوع جراحی در مورد افرادی که: نارسایی مادرزادی فقدان چشم یا تومورهای بزرگ چشمی دارند و یا زمانی که چشم را نمی توان دراثر ضربه یا زخم وارد شده حفظ نمود انجام می شوند.
فرآیندهای جراحی موجود کاشت های اوربیتالی (حدقه ای) فرآیند افزایش دهنده بافت حدقه ای، بیوسرامیک یا سیلیکونی می باشند. روش اول کمک می نماید در مواردی که به حفظ فشار بر ساختارهای اطراف چشم برای داشتن رشد مناسب ضروری است، تناسب ساختار صورت در موارد مادرزادی حفظ شود.
ایمپلنت های اوربیتال برای حفظ ساختار طبیعی حدقه چشم و کمک به جایگذاری چشم مصنوعی به کار می رود. پیشرفت های اخیری که در زمینه ایمپلنت های اوربیتالی صورت پذیرفته به ارتقای خاصیت حرکت پذیری و حرکت طبیعی چشم های مصنوعی کمک نموده است.
جراحی چشم به جزئی متداول از زندگی مدرن امروزی مبدل گشته است و پیشرفت های این زمینه موجب شده این اعمال از روش های گذشته فاصله زیادی بگیرند. پیشرفت هایی که در حوزه لیزر به دست آمده موجب شده سطح جدیدی از موفقیت و اطمینان در جراحی های چشم حاصل شود.
