عیوب انکساری همان طور که از نامشان مشخص است، اختلال هستند، بیماری محسوب نمی شوند. عیوب انکساری بدین معناست که شکل چشم فرد نور وارده به چشم را به خوبی منکسر نمی کند( نمی شکند)، و نتیجتاً فرد نمی تواند دید خوبی داشته باشد، چون نور باید توسط قرنیه و عدسی بر روی شبکیه منکسر شود تا فرد قادر به دید نباشد.
آستیگماتیسم:
آستیگماتیسم به شرایطی اطلاق می شود که انحنای غیرطبیعی قرنیه دو نقطه کانونی تشکیل می دهد که بر روی دو نقطه می افتند. این وضعیت باعث می شود اشیای دور و نزدیک تار دیده شوند. آستیگماتیسم می تواند به خستگی چشم منجر شده و با نزدیک بینی یا دور بینی همراه باشد. استفاده از عینک، لنز و یا جراحی چشم می تواند این وضعیت را اصلاح نماید.
دوربینی:
که بیشتر تحت عنوان دوربینی شناخته می شود، شایع ترین نوع از عیوب انکساری است که در آنبه این دلیل که محور چشم خیلی کوتاه است و یا به این دلیل که قدرت انکسار چشم خیلی ضعیف است، تصویر اشیاء دور پشت شبکیه متمرکز می شود. این وضعیت باعث می شود اشیای نزدیک واضح دیده نشوند، گاهاً فرد دچار سردرد و یا خستگی چشم شود. استفاده از لنز و یا عینک می تواند از طریق تعدیل قدرت تمرکز بر روی شبکیه در بهبود این وضع مفید باشد. جراحی اصلاحی هم می تواند در تغییر شکل قرنیه و کروی تر کردن آن مؤثر باشد.
نزدیک بینی:
که معمولاً تحت عنوان نزدیک بینی شناخته می شود، شرایطی است که در آن بر خلاف دوربینی، تصویر شیئی که فاصله زیادی داردبه دلیل این که محور کره چشم خیلی بلند است و یا قدرت انکسار چشم خیلی قوی می باشد در جلوی شبکیه متمرکز می شود. این وضعیت موجب می شود اشیائی که در فواصل دور قرار دارند تار دیده شوند و گاهاً موجب شود فرد به سردرد و یا خستگی چشم دچار گردد. درمان این اختلال نیز مشابه دوربینی است.
پیرچشمی:
نوع دیگر دوربینی است که وقتی بروز می یابد که مرکز عدسی چشم سخت شده و دید نزدیک را با مشکل مواجه می نماید. این وضعیت عموماً در همه افراد بالای 50 سال مشاهده می شود. برای اصلاح این حالت معمولاً استفاده از عینک یا لنز تجویز می گردد.
