سم ماده ای است که تاثیر سمی دارد و در صورتی که در معرض آن قرار بگیرید، به شما آسیب وارد میکند یا حال شما را خراب میکند. سمها در هر جایی وجود دارند، از شوینده های خانگی گرفته تا لوازم زیبایی و آرایشی و مواد شیمیایی صنعتی. حتی داروهایی که در دوز بالا مصرف شوند یا در زمان اشتباه مصرف شوند یا به کل به اشتباه مصرف شوند میتوانند تاثیر سمی در بدن ایجاد کنند. مواد سمی در صورتی که بلعیده شوند، استنشاق شوند، به پوست مالیده شوند یا در چشم پاشیده شوند، میتوانند به شما آسیب وارد کنند. در بیشتر موارد هر محصولی که بو دارد یا در هوا پخش میشود و میتواند استنشاق شود، باید احتمال سمی برای آن در نظر گرفت. بیش از 90 درصد از مسمومیتها در خانه اتفاق می افتند.
کودکان کم سن- این گروه از افراد در بیشترین خطر مسمومیت قرار دارند که علت آن کنجکاوی طبیعی آنها است. بیش از نیمی از مسمومیتها در کودکان در افراد زیر 6 سال اتفاق می افتد. برخی از کودکان همه چیز را میبلعند از جمله مواد غیر جذابی که سمی هستند. در صورتی که تردید دارید، بدترین حالت را در نظر بگیرید. همیشه حرف کودکتان یا شاهد دیگری مانند خواهر یا برادر کوچک یا همبازی کودکتان که میگوید فرزندتان سم خورده است، را باور کنید. بسیاری از مسمومیتها زمانی اتفاق می افتند که فرد بزرگسالی در اطراف کودک در حال مصرف یک محصول سمی است و حواسش با تلفن یا مشغولیتهای دیگر پرت میشود.
نوجوانان- این گروه از افراد نیز در خطر مسمومیت قرار دارند که هم میتواند عمدی باشد هم تصادفی و علت آن رفتارهای پر خطر و ریسک کردن این گروه سنی است. برخی از نوجوانان مسمومیت ناشی از موادی مانند استنشاق یا مصرف موادی برای تجربه نشئه شدن را تجربه میکنند. حدود نیمی از مسمومیتها در نوجوانان به عنوان تلاش برای خودکشی دسته بندی میشود که نیازمند ارزیابی کامل پزشکی است.
بزرگسالان به ویژه سالمندان- این گروه سنی نیز در خطر مسمومیت عمدی و تصادفی قرار دارند.
در صورتی که مسمومیت عمدی بوده است، با اورژانس و خدمات اجتماعی تماس بگیرید.
علائم مسمومیت بسته به سن فرد، نوع ماده مسموم کننده، مقدار سمی مصرفی و مدت زمانی که از مسموم شدن گذشته است، متفاوت است. برخی از شایعترین علائم مسمومیت عبارتند از:
مراکز کنترل سم، بیمارستانهای با پزشک فورا مسمومیت را اطلاع میدهند. بهتر است ظرف حاوی سم را با خود به بیمارستان ببرید تا پزشک اطلاعات کاملی درباره سم داشته باشد از جمله این که ماده مسموم کننده چه بوده است و چه مقدار و کی مصرف شده است. سعی نکنید فرد مسموم را به استفراغ وادار کنید.
در هر صورت اگر به مسمومیت شک دارید، فورا به اورژانس مراجعه کنید.
با اورژانس تماس بگیرید. اطلاعات زیر را آماده داشته باشید تا در اختیار آنها قرار دهید:
نکته: شربت اپیکاک استفاده نکنید. دیگر از این شربت برای درمان مسمومیت استفاده نمیشود. در صورتی که شربت اپیکاک در منزل دارید، از داروخانه بپرسید که چگونه محتوا و ظرف آن را دور بیندازید. هرگز ظرف آن را برای چیز دیگری استفاده نکنید. کربن فعال (Activated charcoal) نیز دیگر برای درمان مسمومیت در خانه استفاده نمیشود.
علائمی که باید در مدتی که منتظر رسیدن اورژانس هستید، مراقب آن باشید:
حدود 80 درصد از مسمومیتها در کودکان 1 تا 4 سال اتفاق می افتد. عادات پیشگیری از مسمومیت باید خیلی زود شروع شود، پیش از این که کودک بتواند سینه خیز راه برود. کودکان به قدری سریع رشد میکنند که گاهی اوقات پیش از این که بتوانید از آنها محافظت کنید، شروع به سینه خیز یا چهار دست و پا رفتن میکنند.
توصیه های کلی
داروها