کابوس شبانه و وحشت شبانه در کودکان کم سن امری شایع است اما لرزش شبانه یا پرش عضلات در خواب (Night Tremors) به ندرت اتفاق می افتد. پرش عضلات در خواب ممکن است نگرانی در مورد سلامتی کودک ایجاد کند و یا این که اصلا مسئله مهمی نباشد اما در هر صورت والدین باید علائم را با پزشک مطرح کنند. برخی انواع لرزش شبانه با بزرگ شدن کودک از بین میروند. ممکن است این وضعیت مربوط به نوع دیگری از اختلالات خواب باشد.
این پرش یا لرزشها غیر ارادی هستند و طی آن حرکات ناگهانی دست، پا، صورت یا بخشهای دیگر بدن اتفاق می افتد. معمولا در خواب پرشهای عضلانی اتفاق نمی افتد اما اگر چنین شود، کودک ممکن است نیمه شب بی اختیار بلرزد یا تکان بخورد. کودکانی که استرس یا خستگی شدیدی تجربه میکنند، بیشتر مستعد تجربه لرزش شبانه هستند چون دستگاه عصبی آنها کاملا تکامل نیافته و به این وضعیتها به این صورت واکنش نشان میدهد. حرکات غیر ارادی خفیف دستها و پاها ممکن است در یک سوم ابتدای شب اتفاق بیفتد و طبیعی است. حرکتهای محسوس تر در هر زمانی در طول شب ممکن است اتفاق بیفتند و کودک ممکن است بیدار شود.
برخی داروهای ضد افسردگی و مسکن، اگر درست پیش از خواب مصرف شوند ممکن است منجر به لرزش پاها و بدن در حین خواب شوند. علاوه بر داروها، استرس میتواند سیستم عصبی مرکزی را در حین خواب بیش از حد فعال کند و منجر به لرزش یا تکان بدن شود. اگر چه شایعترین اختلال حرکتی لرزش خوش خیم یا اساسی (essential tremor) است که به واسطه وضعیت عصب شناختی ایجاد میشود، اما وضعیتهای جدی اما نادر دیگری که موجب لرزش میشوند عبارتند از صرع، بیماری پارکینسون و بیماری هانتینگتون.
گاهی اوقات اختلال خواب میتواند علائمی مشابه لرزش شبانه ایجاد کند. وضعیتهایی مانند وقفه تنفسی در حین خواب (اپنه) یا اختلال رفتار حرکت سریع چشم میتوانند موجب لرزش، پرش یا تکانهای ناگهانی در خواب شوند. کودکان در یک سوم ابتدای شب بیشتر این رفتار را نشان میدهند. اختلال رفتار حرکت سریع چشم، باعث میشود حرکات غیر طبیعی در پا ایجاد شود که مشابه لرزشهای ناشی از رویاهای فعال و شفاف شبانه است. متخصص میتواند مشخص کند آیا مطالعه خواب میتواند به تشخیص وضعیت فرد کمک کند یا خیر.
پزشک ممکن است با استفاده از انواع آزمایشهای تشخیصی، مشخص کند علت لرزشهای شبانه چیست. آزمایش خون میتواند مشخص کند این وضعیت به واسطه مشکلات تیروئید ایجاد شده است یا خیر. اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) و تصویر برداری رزنانس مغناطیسی (ام آر آی) به متخصص امکان میدهند فعالیت مغز و دستگاه عصبی را ارزیابی کند.
درمان پرش شبانه عضلات در بزرگسالان ممکن است شامل تجویز دارو، روان درمانی یا داروهای تحریک عمیق مغزی (از مهار کننده های بتا گرفته تا داروهای ضد تشنج)، باشد. تشخیص و درمان این وضعیت در کودکان متفاوت است چون هنوز دستگاه عصبی آنها در حال تکامل است و برخی داروها یا عملها در کودکان عوارض نامطلوبی دارند. با تکامل دستگاه عصبی کودک، گاهی اوقات این وضعیت نیز بهبود یافته یا دفعات آن کاهش می یابد.
