بیماری ریفلاکس معده به مری یک بیماری مزمن هاضمه ای است که به همراه بازگشت اسید به داخل لوله مری ایجاد می گردد. بازگشت اسید به داخل مری باعث بروز علائم بیماری ریفلاکس می شود. علائم بیماری ریفلاکس شامل بازگشت اسید و سوزش سر معده است. این علائم به وجود آمده ناشی از اختلالات هضمی هستند که افراد مبتلا گه گاه آنها را تجربه می کنند. زمانی که این علائم بیش از دو بار در هفته اتفاق بیافتد و یا در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند، پزشکان تشخیص بیماری ریفلاکس را می دهند.
بیشتر مردم می توانند ناراحتی های ناشی از سوزش سر دل را با تغییر شیوه زندگی و دریافت دارو کنترل کنند. در صورتی که برای بیماران مبتلا به ریفلاکس معده به مری این گونه درمان ها موقت بوده و ممکن است آنها نیاز به داروهای قوی تر و حتی برای کاهش علائم، نیاز به جراحی نیز داشته باشند.
نشانه ها و علائم بیماری ریفلاکس معده به مری عبارتند از:
• احساس سوزش در سینه (سر معده)، بعضی اوقات این سوزش به داخل قفسه سینه گسترش می یابد و مزه ترشی در دهان احساس می شود.
• درد در سینه
• بلع سخت
• سرفه خشک
• احساس خشکی و خرخر در گلو یا گلو درد
• بازگشت غذا یا مایع ترش به بالا (ریفلاکس اسید)
• احساس وجود یک توده در گلو
درمان سوزش سر دل یا دیگر نشانه ها و علائم بیماری ریفلاکس معدی –مری معمولاً با داروهای ساده و ابتدایی که مقدار اسید را کنترل می کنند شروع می شود. اگر شما پس از گذشت چند هفته احساس بهبودی نکردید، پزشک شما احتمالاً دیگر درمان ها را به شما پیشنهاد خواهد کرد، مانند داروهای قوی تر و یا جراحی.
درمان های اولیه برای کنترل سوزش سر دل
داروهای اولیه ای که ممکن است در کنترل سوزش سر معده کمک کننده باشند، عبارتند از:
• آنتی اسیدهایی که اسید معده را خنثی میکنند. آنتی اسید هایی مثل مالوکس، میلانتا، جلوسیل، رولاید و تامز که ممکن است تاثیر آرام کننده سریعی داشته باشند. ولی آنتی اسیدها باعث درمان التهاب ناشی از آسیب اسید معده نمی شوند. استفاده بیش از حد از آنتی اسیدها میتواند منجر به عوارض جانبی مثل اسهال و یا یبوست شود.
• داروهایی که تولید اسید را کاهش می دهند. به آنها داروهای مسدود کننده گیرنده H2 گفته می شود. این داروها شامل سایمیتیدین، فاموتیدین (پپسید AC)، نیزاتیدین (آکسید AR) یا رانیتیدین (زانتاک 75) می باشند. این دسته داروها به سرعت داروهای آنتی اسید عمل نمی کنند ولی دوره اثر طولانی تری دارند. نمونه قوی تر این گونه داروها نیز در دسترس می باشد.
• داروهای که تولید اسید را متوقف کرده و مری را التیام می بخشد. بازدارنده های پمپ پروتونی مانع تولید اسید شده و برای درمان بافت آسیب دیده مری زمان کافی می دهند. داروهای ابتدایی و ساده بازدارنده های پمپ پروتونی شامل لانزوپرازول و امپرازول هستند.
اگر این درمان ها پس از چند هفته مفید و کمک کننده نبودند با پزشک خود تماس بگیرید.
تجویز داروهای قوی تر
اگر سوزش سر دل شما با وجود درمان اولیه هنوز ادامه داشت، پزشک شما ممکن است داروهای قوی تری برای شما تجویز کند:
• تجویز داروهای مسدود کننده های گیرنده H2. از جمله تجویز سایمیتیدین، فاموتیدین (پپسید)، نیزاتیدین و رانیتیدین قوی.
• تجویز داروهای مهارکننده های پمپ پروتونی. ازومپرازول، لانزوپرازول، امپرازول، پنتوپرازول (پروتونیکس) و رابپرازول (آسیفکس).
• داروهایی برای قوی کردن دریچه تحتانی مری. این دسته از داروها پروکینتیک نامیده میشوند. این داروها کمک می کنند تا معده شما زودتر خالی شده و دریچه بین معده و مری تنگ و سفت شود. اثرات جانبی این داروها مثل خستگی، افسردگی، اضطراب و مشکلات عصبی، استفاده مفید از این دارو را محدود کرده است.
بعضی اوقات داروهای بیماری ریفلاکس معدی –مروی برای اثرگذاری بیشتر به صورت ترکیبی استفاده میشوند.
پس از مدتی التهاب های مزمن می توانند منجر به ایجاد عوارضی در مری شوند. از جمله:
• باریک شدن مری (تنگی مری). آسیب ایجاد شده به سلول های مری تحتانی که ناشی از در معرض اسید قرار گرفتن این سلول ها می باشند، سبب ایجاد بافت زخم در این ناحیه می شوند. بافت مرده باقی مانده از زخم سبب باریک شدن مسیر غذا شده و عمل بلعیدن را سخت می کند.
• زخم باز در مری (زخم مری). اسید معده میتواند به شدت سبب فرسایش بافت مری و ایجاد زخم باز گردد. زخم مری ممکن است خونریزی کرده و دردناک شود و عمل بلع را مشکل سازد.
• تغییرات پیش از سرطانی شدن مری (مری بارت). در مری بارت رنگ و ساختار خطوط بافت در مری تحتانی تغییر می یابد. این تغییرات با افزایش خطر ایجاد سرطان مری در ارتباط است. خطر ایجاد سرطان زیاد نیست ولی پزشک به شما تست های آندوسکوپی را برای یافتن اولین علائم از سرطان پیشنهاد خواهد کرد.
