به صدا درآوردن مفاصل ،به نوعی بازی کردن با مفاصل است که باعث تولید صدای شکستگی و ترک خوردگی می شود . افراد می توانند چندین مفصل در بدنشان ، از جمله لگن ، مچ دست ، آرنج ، کمر و مهره های گردن ، انگشتان پا ، شانه ها ، فک ، مچ پا ، تاندون آشیل و زانو را به صدا دربیاورند.
محققان در یک مطالعه انجام شده - " به صدا درآوردن بند انگشت و آرتروز دست " را مورد بررسی قرار دادند . آنها توضیح دادند که مطالعات قبلی هیچ ارتباطی میان به صدا درآوردن بند انگشت و آرتروز دست را نشان نداده است. با این حال ، انجام مطالعه ای دیگر مبنی بر اینکه آیا رابطه ای معکوسی میان به صدا درآوردن بند انگشت و آرتروز بند انگشت وجود دارد یا خیر ، پیشنهاد شد . دکتر دیور و تیمش مجموعه ای را تشکیل دادند تا مشخص کنند که آیا به صدا درآوردن بند انگشت ممکن است با آرتروز دست مرتبط باشد؟
مطالعه آنها بر روی ۲۱۴نفر انجام می شد که از میان آنان ۱۳۵نفر با انجام رادیوگرافی مبتلا به آرتروز دست و ۸۰نفر بدون آرتروز دست (افراد سالم) تشخیص داده شدند. افراد مورد مطالعه ۵۰ تا ۸۹ سال سن داشتند. از دست راست همه آنها در طول پنج سال گذشته رادیوگرافی گرفته شد.
محققان داده های مربوط به افراد، در مورد تعداد دفعات ، مدت و جزئیات رفتاری آنها در به صدا درآوردن بند انگشتانشان و همچنین هر گونه عامل مخاطره آمیز شناخته شده برای ایجاد استئوآرتریت دست را جمع آوری کردند. دکتر دیور وتیمش دریافتند که:
محققان گفتند که تفاوت در شیوع استئوآرتریت(آرتروز دست) میان به صدا درآورندگان بند انگشت و کسانی که اینگونه نیستند از نظر آماری به طور قابل توجهی متفاوت نیست. یعنی به صدا درآوردن مفاصل نمی تواند دلیل موجه و حتمی برای ابتلا به آرتروز دست باشد.
آیا به صدا درآوردن مزمن بند انگشتان قدرت پنجه دست را کاهش می دهد؟
در نشریه بیماری های رماتیسمی آمده :" افرادی که همیشه عادت دارند بند انگشتانشان را به صدا دربیاورند بیشتر در معرض تورم دست بوده و قدرت دستشان در گرفتن اجسام کمتر است ".
آنها بر روی ۳۰۰ بیمار با حداقل ۴۵سال سن ، ارتباط عادت همیشگی ترق و تروق کردن بند انگشتان را با عملکرد دست بررسی کردند. در هیچ یک از آنها اثری از موارد عصبی و عضلانی ، بیماری های التهابی یا بدخیم ، عوامل مرتبط با پایین بودن قدرت دست در گرفتن اجسام و آرتروز دست نبود. هفتاد و چهار نفر از شرکت کنندگان در این مطالعه ترق و تروق کنندگان همیشگی بند انگشت بودند در حالی که ۲۲۶ نفر اینگونه نبودند.
آنها به این نتیجه رسیدند که میزان مشابهی از آرتروز دست در هر دو گروه وجود دارد . همچنین به صدا درآوردن همیشگی بند انگشتان را با جویدن ناخن ، سیگار کشیدن ، نوشیدن مشروبات الکلی مرتبط دانسته اند. همچنین اشاره داشتند که نتایج ترق و تروق کردن همیشگی بند انگشتان موجب اختلال در عملکرد دست می شود و به آرتروز دست ارتباطی ندارد .
دکتر دونالد آنگر بیش از شصت سال است که تنها به شکستن بند انگشتان دست چپ خود پرداخته ، اما هرگز اینکار را روی دست راستش انجام نداده است. وی هیچ گونه ورم مفصلی و یا مشکل دیگری در هر دو دست خود ندارد.
