IVF در واقع روش کمک باروری نه چندان جدیدی است که طی آن لقاح (بارور نمودن تخمک توسط اسپرم) خارج از بدن انسان و در محیط آزمایشگاهی صورت می پذیرد. و پس از بارور شدن تخمک،تخمک بارور داخل رحم زن کاشته می شود.
تقریباً 20% از زوج ها به ناباروری دچارند بنابراین هرگونه روش کمک باروری موفق می تواند تأثیر زیادی بر زندگی شمار کثیری از زوج های سرتاسر جهان داشته باشد.امروزه IVF به یک کلمه کاملاً آشنا تبدیل شده است. اما در واقع از زمان ظهور این تکنولوژی زمان زیادی نمی گذرد. در واقع اولین کودکی که به این روش به دنیا آمد در انگلستان و در سال 1978 متولد شد.
در کشورهای امریکایی و اروپایی هزینه انجام این فرآیند پیچیده بسیار گزاف است بنابراین تنها تعداد معدودی از زوج های نابارور می توانند به امتحان آن بیندیشند. اما در کشور ما هزینه این فرآیند نسبتاً پایین تر است بنابراین درصد بسیار بالایی از زوج های نابارور به ان روی می آروند. البته باید دانست آی.وی.اف هرگز به عنوان اولین روش درمان نازایی به کار نمی رود.
در صورت وجود هر یک از مشکلات ذیل، IVF می تواند گزینه مناسبی تلقی گردد:
IVF هرگز به عنوان اولین قدم در درمان نازایی به کار نمی رود. در واقع این روش در مواقعی استفاده می شود که سایر روش های درمان نازایی برای بیمار جواب نداده باشد.
نرخ موفقیت در انجام IVF به عوامل متعددی از جمله دلیل ناباروری، سن فرد تحت مداوا و نحوه انجام این فرآیند بستگی دارد. نرخ موفقیت برخی از کلینیک های باروری در مورد زنان زیر 35 سال حدود 90% و در مورد زنان 35 تا 39 سال 85% و در مورد زنان 40 تا 44 سال 45% است.
تحقیقات نشان داده که شانس موفقیت فرآیند IVF در مورد زنانی که ویتامین دی بدنشان به حد کفایت است، بیشتر می باشد.
IVF در واقع فرآیند ساده ای نیست بلکه از مراحل متعددی تشکیل می گردد که هفته ها به طول می انجامد.
بدن برخی زنان نسبت به داروهای هورمونی که طی فرآیند IVF اجویز و تزریق می شوند واکنش هایی نشان می دهد. این داروها در برخی افراد عوارضی همچون عوارض ذیل را به همراه دارند:
به علت تزریق های مکرر روزانه، معمولاً در نواحی تزریق، کبودی نیز ایجاد می شود.
در موارد نادر، داروهای مصرفی موجب ایجاد سندروم OHSS می شود، بدین معنی که تخمدان ها بیش از حد تحریک می شوند. این عارضه زمانی رخ می دهد که تخمدان ها نسبت به هورمون های تزریق شده عکس العمل شدیدی از خود بروز می دهند و نتیجتاً تخمک های بسیار زیادی در تخمدان ها تولید می شوند که به تورم شدید شکم و تنگی نفس می انجامد. در صورت بروز این حالت کل فرآیند IVF باید مجدداً اما با دوز گونادوتروفین پایین تری تکرار شود.
