اختلال شخصیت اعتیادی به وضعیتی گفته میشود که فرد بر روی مواد، کارها یا چیزهای دیگر به قدری تمرکز دارد که تعادل زندگی اش بهم ریخته است و ممکن است به واسطه آن خود و دیگران را در خطراتی قرار دهد. این اعتیاد میتواند الکل یا مواد باشد و یا فعالیتهایی که هیچ ارتباطی با مصرف چیزی ندارد مانند قمار کردن یا جنون سرقت. به نظر میرسد هم فاکتورهای شیمیایی و هم فاکتورهای روانشناسی در این امر دخیل هستند. نظریه های گوناگونی برای هر دو علت و درمان این اختلال ارائه شده است.
تاریخچه
اولین گروه حمایتی خود جوش برای اعتیاد الکل را بومیان امریکا در 1772 تشکیل دادند. بنجامین راش، ژنرال جراح ارتش انقلابی جرج واشینگتن اولین بار در سال 1784 الکلیسم را به عنوان یک بیماری دسته بندی کرد. همچنین راش اولین کسی بود که طرفدار پرهیز کامل از الکل بود و میگفت الکلیسم دلایل متعددی دارد و باید درمان چند جانبه برای آن انجام شود. در آن زمان اعتیاد الکل با شلاق و زندان مجازات میشد نه بستری و درمان. واشینگتنیهای بالتیمور در 1840 شروع کردند به ستودن پرهیز از الکل و جلسات الکلی برگزار کردند که افراد تجربه های خود در این زمینه را در میان میگذاشتند و مدتها بعد در 1930 انجمن الکلیهای گمنام برای کمک به معتادان الکل تشکیل شد.
اهمیت درمان
درمان موثر برای اعتیاد بستگی به این دارد که بیمار چه مقدار برای بهبودی خود تلاش میکند. اغلب بازگشت اتفاق می افتد چه اعتیاد مربوط به مواد و الکل باشد، چه مربوط به یک رفتار (مانند قمار، اعتیاد جنسی، جنون سرقت و ...). درمان خارج از چهارچوب مانند مالیات بر محصولات تنباکو یا ممنوع کردن سیگار در اماکن عمومی نسبت به برنامه های درمانی دیگر میتواند تاثیر خیلی زیادی بر اعتیاد به نیکوتین داشته باشد چون افراد زیادی را در بر میگیرد. هر یک از برنامه های درمانی برای افرادی که برای ترک سیگار ظرف یک ماه انگیزه دارند موفقیت قابل توجهی را نشان میدهند و تقریبا برای 80 درصد از افرادی که تلاشی برای ترک نمیکنند، موفقیت صفر است.
رویکردهای درمانی شامل برنامه های 12 قدمی است. این برنامه ها شامل مولفه باور و ایمان و نیز اعتماد به مربی ها که خود نیز در ریکاروی قرار دارند، میشود. برای اعتیاد به مواد همراه با رویکردهای دیگر از داروهایی برای کاهش وابستگی بیمار به مواد استفاده میشود. در رویکردهای کل نگر ممکن است از انواع روشها از طب سوزنی گرفته تا موسیقی درمانی و یوگا استفاده شود. خانه های بین راهی برای جلوگیری از بازگشت، خانه های حمایتی اسکان و برنامه های تفریحی با اولویت درمانی گاهی مورد حمایت خیریه ها و خدمات اجتماعی هستند و میتوان از آنها استفاده کرد. اگر چه رویکردهای زیادی برای درمان وجود دارد اما تمایل به موفقیت، انتخاب برنامه و دنبال کردن برنامه درمانی مهمتر از رویکرد انتخابی است.
حمایت اطرافیان
هر کسی که به دنبال ریکاوری از اعتیاد باشد، نیاز به حمایت دوستان، خانواده، همسالان و حتی همکاران دارد. این حمایت میتواند به صورت مداخله، فعال باشد (هنگامی که نزدیکترین تماسهای اجتماعی، فرد را با رفتار مخربی مواجهه میکند) یا در حد در تماس بودن با فرد در دوران ریکاوری، محدود باشد. این حمایت در صورتی که رفتار اعتیاد در حوزه کم شناخته شده تری مانند قمار باشد، اهمیت بیشتری پیدا میکند.
