بیشتر موادی که وارد چشم میشوند و باعث احساس سوزش چشم میگردند، هیچ مشکل جدی برای چشم ایجاد نمیکنند و تنها درمان لازم برای چنین مواردی (مانند صابون، شامپو و بخارهایی که وارد چشم میشوند)، شستشوی فوری چشم با آب است. پس از شستشو، چشمها ممکن است کمی درد داشته باشند و تحریک شده باشند اما این علائم به سرعت باید از بین برود.
سوختگیهای شیمیایی چشم در صورتی اتفاق می افتد که ماده شیمیایی مایع یا جامد یا بخار شیمیایی وارد چشم شود. بسیاری از مواد در صورتی که به سرعت از چشم شسته شوند، آسیبی ایجاد نمیکنند. اسیدها (مانند مواد سفید کننده یا اسید باطری) و مواد قلیایی (مانند مواد شوینده اجاق گاز یا کودها) میتوانند به چشم صدمه بزنند. بیست و چهار ساعت طول میکشد تا جدی بودن سوختگی چشم محرز شود. بخارها و گازهای شیمیایی ممکن است چشم را تحریک کنند.
سوختگی پلک یا خود چشم میتواند موجب مشکلات چشمی شود. برخورد هوای داغ یا بخار داغ میتواند صورت و چشمها را بسوزاند. برخورد شعله آتش اجاق یا انفجار نیز میتواند صورت و چشمها را بسوزاند. در صورتی که پلکهایتان سوخته است، به مطلب سوختگی مراجعه کنید.
چشمها در صورتی که با ماسک یا عینک فیلتر کننده فرابنفش محافظت نشوند، ممکن است در مواجهه با نور شدید تجهیزات جوشکاری (مشعل یا قوس الکتریکی) یا نور شدید آفتاب (به خصوص در شرایطی که آفتاب از سطح آب یا برف بازتاب میشود)، دچار سوختگی شود. قرار گیری در معرض نور خیلی شدید ممکن است موجب کوری موقتی شود. ممکن است 24 ساعت طول بکشد تا شدت آسیب چشم مشخص شود.
پس از سوختگی چشم، باید مراقب علائم عفونت چشم باشید.
تغییرات سلامتی خود را به دقت نظارت کنید و در صورتی که چشمهایتان بهتر نشده اند یا بدتر شده اند، به پزشک مراجعه کنید.
درمانهای خانگی ممکن است علائم سوختگی را کاهش دهند.
فورا چشمتان را با آب سرد بشویید. در صورتی که لنز دارید، حتما آنها را در بیاورید. این اقدامات اولین مرحله از کمکهای اولیه برای سوختگی شیمیایی یا ناشی از حرارت برای چشمها می باشند.
ماهی تابه یا سینک را با آب پر کنید. صورت خود را در آب قرار دهید و چشمهایتان را باز و بسته کنید تا آب به همه بخشهای چشمتان برسد.
اقدامات کمکهای اولیه برای آسیب چشم در کودکان بسته به سن کودک و توانایی همکاری او ممکن است دشوار باشد. از بزرگسال دیگری بخواهید به شما در درمان کودک کمک کند. آرامش خود را حفظ کنید و با صدای آرام با کودک صحبت کنید. با آرامش و ملایمت حرکت کنید تا کودک بتواند آرامش خود را حفظ کند و با شما همکاری کند. در مورد کودکی که تقلا میکند ممکن است لازم باشد محکم او را بگیرید تا بتوانید کمکهای اولیه را انجام دهید و جدی بودن آسیب را ارزیابی کنید.
پیش از این که دوز استامینوفن و ایبوپروفن کودک را افزایش یا کاهش دهید، حتما با پزشک صحبت کنید. هنگامی که بین دو دارو میخواهید تغییر دهید احتمال دادن دوز بیش از حد دارو به کودک افزایش می یابد.
در صورتی که از داروهای بدون نسخه استفاده میکنید به نکات زیر توجه کنید:
علائمی که در حین مراقبتهای خانگی باید به آنها توجه کنید
