چه عواملی موجب سندرم پای بی قرار می شوند؟

سندرم پای بی قرار که طور مختصر آر ال اس (Restless legs syndrome) گفته میشود، یک اختلال عصب شناختی است که فرد در هنگام خواب یا شرایط دیگری که فعالیت فیزیکی ندارد، احساس غیر طبیعی در پاهایش دارد. مور مور شدن، سوزش، احساس خزش چیزی در پا ... همه اینها واژه هایی هستند که برای توصیف این احساس ناراحتی در وضعیت سندرم پای بی قرار استفاده میشوند. این افراد ممکن است در هنگام استراحت یا زمانی که نشسته اند، به شکل غیر قابل کنترلی پاهایشان را حرکت دهند، این احساس اجبار در حرکت دادن پا، موجب اختلال خواب در آنها میشود. طبق گزارش انستیتوی ملی اختلالات عصب شناختی و سکته مغزی امریکا، در امریکا 12 میلیون نفر علائم سندرم پاهای بی قرار را نشان میدهند. برخی موارد این سندرم، ایدیوپاتیک است و علت آن نامشخص می باشد. سایر موارد ممکن است از عاملی نشات گرفته باشد که قابل پیشگیری یا قابل بازگشت هستند.

بیماریهای مزمن

وضعیتهای پزشکی مزمن که بر سیستم عصبی تاثیر میگذارند، میتوانند موجب سندرم پای بی قرار شوند مانند افرادی که نوروپاتی محیطی، بیماری پارکینسون و یا بیماریهای کلیه را تجربه میکنند. بنیاد سندرم پای بی قرار بیان میکند که بین این وضعیت عصب شناختی و اختلال نقص توجه (ADD) ارتباط وجود دارد. مدیریت بیماری مسبب سندرم پای بی قرار، به بهبود وضعیت کمک میکند.

بارداری

تغییرات طبیعی بدن در دوران بارداری ممکن است موجب ابتلای موقتی به سندرم پای بی قرار شود. بیشتر زنانی که علائم سندرم پای بی قرار را نشان میدهند، در سه ماهه آخر بارداری قرار دارند که ممکن است علت آن فشار اضافی ناشی از رشد جنین بر عصبها باشد. احساس ناخوشایند حرکت دادن پا در این زنان پس از زایمان فروکش میکند.

آنمی (کم خونی)

بنیاد سندرم پای بی قرار بیان میدارد که مقدار کم آهن و کم خونی یک عامل زمینه ساز سندرم پای بی قرار است. میتوان فردی که احساس مور مور شدن یا اجبار در حرکت دادن پا دارد را از نظر کمبود آهن مورد بررسی قرار داد. سندرم پای بی قرار که ناشی از آنمی یا کمبود آهن باشد، به سادگی با مصرف مکمل رفع میشود.

مصرف دارو

مصرف دارو میتواند موجب سندرم پای بی قرار شود یا منجر به افزایش علائم آن (در صورتی که پیش از این وجود داشته باشد) گردد. داروهایی که برای مقابله با تهوع، درمان و پیشگیری از تشنج طراحی شده اند، از جمله داروهایی هستند که احتمال سندرم پای بی قرار را افزایش میدهند. داروهای ضد روان پریشی از جمله فنوتیازین و هالوپریدول نیز میتوانند چنین علائمی ایجاد کنند.