ساختمان اين مركز در سال 1339 به عنوان يك بيمارستان عمومي با بخشهاي متعدد شامل (گوش ،حلق و بيني ، زنان و زايمان ، جراحي عمومي ، اطفال و داخلي ) با زير بناي 2500 متر مربع و تعداد پنجاه تخت با امكانات محدود آزمايشگاه ، راديو لوژي و داروخانه شروع به كار نمود و سپس درسال 1358طرح تكميلي داوخانه ، درمانگاه ، فيزيوتراپي ، بخشهاي اداري ومالي ، خدمات و پشتيباني در ساختماني با زيربناي 800 مترمربع در دو طبقه توسط شخص خيرّي بنام مرحوم مهندس كاظم فرح در محوطه بيمارستان ايجاد و تحويل دانشگاه شيراز گرديد كه پس از تفكيك دانشگاه علوم پزشكي از دانشگاه شيراز در سال 1373 اين بيمارستان به عنوان مركز آموزشي درماني سوانح سوختگي استان فارس انتخاب گرديد و تعداد تخت هاي آن به 64 تا افزايش پيدا كرد . اين مركز با بخشهاي ويژه سوختگي علاوه بر شهرستانهاي استان فارس به لحاظ همجوار بودن با چندين استان جنوبي كشور همواره پذيراي بيماران آن استانها نيز مي باشد .
