بیمارستان امام رضا (ع)، یکی بزرگترین بیمارستانهای شهر مشهد می باشد، احداث این بیمارستان در زمینی به مساحت ۵/۲۸ هکتار و زیر بنای ۲۸۵۰۰ متر مربع در سال ۱۳۰۷ آغاز و تقریبا از سال ۱۳۱۳ تحت نام مریضخانه شاهرضا شروع به فعالیت نمود. در آغاز دارای صد تخت و بخشهای داخلی، جراحی، چشم پزشکی، کودکان، عفونی، زایشگاه، درمانگاه، آزمایشگاه، رادیولوژی، دندانپزشکی و تشریح حیوانات و قسمتهای وابسته بود. در سال ۱۳۲۴ ساختمان گوش و حلق و بینی دایر و تا سالهای ۲۸ و ۱۳۲۷ تعداد تختها به ۲۵۰ تخت افزایش یافت. در سال ۱۲۴۱ لگاد و رئیس بخش جراحی این بیمارستان مرحوم “دکتر بول ون” بود. این پزشک دلسوز بلژیکی پس از آشنایی با دین مبین اسلام مسلمان گردید و سالها با دلسوزی در این بیمارستان به طبابت مشغول بود. تعداد پزشکان در آن سالها ۴۵ نفر بود. یک دندانپزشک، ۶ داروساز، ۱۸ پزشکیار، ۲۷۰ پرستار و ۵ ماما عهده دار وظایف درمانی بیمارستان در آن سالها بوده اند.
در سال ۱۳۵۴ بر اساس یک توافق نامه آستانقدس اقدام به تهیه مقاوله نامه واگذاری ۹۰ ساله ای نمود که طبق آن قرار داد بیمارستان به دانشگاه فردوسی مشهد واگذار گردید. از آن تاریخ به بعد بیمارستان به یک مرکز آموزشی درمانی تحت نظارت دانشگاه فعالیت می نمود. طبق آمارهای موجود تعداد کل تخت های بیمارستان در آن سالها به ۳۶۳ تخت افزایش یافته بود.
دراوج شکل گیری انقلاب شکوهمند اسلامی در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۵۶ به زعامت ولایت فقیه و فرزانه انقلاب حضرت امام خمینی (ره) این بیمارستان نیز در ردیف یکی از پایگاهها و مراکز مبارزه با رژیم ستم شاهی قرار گرفت. بطوریکه در سال ۱۳۵۷ بسیاری از علما و روحانیون مبارز خراسان از جمله رهبر عظیم الشان انقلاب حضرت آبت الله خامنه ای نیز در جمع علما متحصن در مجتمع آموزشی حضور داشتند و به هدایت و رهبری امت بپا خواسته خراسان و جامعه دانشگاهی می پرداختند. با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در سال ۱۳۵۷ نام شاهرضا از عنوان این بیمارستان حذف گردید و نام مقدس و منور امام رضا (ع) مزین شد.
